landmark palings

(gen. rár, pl. rár), f. sail-yard.

f. roe (cf. rábukkr).

1) corner, nook (rá er hyrning húss);

2) berth in a ship (skammar ‘ro skips rár).

* * *

f., gen. rár, with the article rárinnar, Fbr. 133; flat, and acc. rá, with the article rána, ránni, N. G. L. ii. 282; pl. rár, rá, rám: [Dan. raa; Swed. rå; Shetl, rae]:—a sail-yard, Skálda 162. N. G. L. i. 100; en ef rá brestr í aktaumum eða fyrir útan eða innan, ii. 283; rár langar, Hkv. 1. 48; við miðja rá, Orkn. 356 (in a verse); drekar báru blá segl við rá, Ó. H. 161 (in a verse); brotnaði ráin, Korm. 178; gengr í sundr segl-rá, Fbr. 132; siglu-tréit ok rána, Fms. xi. 143; látið nú koma féit í seglit ok hefla upp um rána, vi. 381; seglit var heflat upp við rána, Nj. 135; festa seglit við rána, Fbr. 133: allit., skip með rá ok reiða, Finnb. 278; meðr rá ok öllu reiði. D. N. iii. 160; rár-endi, rár-hlutr, id.

2. metaph. a pole on which fish are hung for drying: poët., rá-fákr, m. a ‘sail-yard nag,’ i. e. a ship, Lex. Poët.

f. (nom. r́, Skálda Thorodd). originally vrá, [Dan. vraa; Swed. vrå]:—a corner, nook; rá (r́) er hyrning húss, Skálda 162; leyniligar róar (rár, v. l.) helvítis fylsna, Sks. 536; verja forskálann ok húsin, stóð þar fremstr við rána Jón toddi, Sturl. ii. 249; kleif í rá hverja. Am. 58.

2. a cabin on board ship. Edda (Gl.); as also in the saying, skammar eru skips rár, short, small are the ship’s cabins, giving small accommodation, Hm. 73, (skipsins eru skammar rár, Mkv.); cp. rá-skinn, a ‘cabin-skin,’ hammock.

f. a roe: veiða rauðdýri ok rá, Barl. 137, Bev. 11.

n. [Swed. rå], a landmark; hence perh. the poët., rás seil, rás fagrsili, the thong of the mark, i. e. a snake, Merl. 2. 1, 12: rás viðr, perh. landmark palings (?), Hm. 152; see also rámerki; the word is obsolete in Icel., but is freq. in early Swed. in the allit, phrase rå och rör.